昨晚的多語咖啡來一位หลวงพ่อ，但他堅持要我叫หลวงพี่因為他還年輕555，此時只恨平常學的皇室/佛教用語一秒即忘，但หลวงพี่也不在乎就是了。
多年前泰國法身寺跟法鼓山有交流至今，現在的法身寺還有十多位泰國師父在台北，也有開巴利文與泰文課程跟泰文的禪坐班，有興趣的捧油可以到板橋看看，雖然泰國法身寺最近鬧的新聞頗55。XD
另一位帶著หลวงพี่來的年輕老師，聊到一半就跑去樓上彈吉他也太隨性，後來我坳他彈吉他唱歌給大家聽，頓時回到高中救國團feel充滿有沒有！
多語咖啡實在是很有趣的地方，大家用兩種語言自我介紹時，有人先講韓文再講日文，有人一開口就是印尼話馬來語，還有直接手語來的。來一段泰國弟仔solo，多才多藝大方得很，我當然也大方稱讚他ร้องเพลงไพเราะจังนะ
聽完歌，來認真學一下佛教單字。
นั่งสมาธิ 打坐
ทำสมาธิ 冥想
นั่งขัดสมาธิ 盤腿打坐
สมาธิ 專心、注意力集中
อาการสมาธิสั้น ADHD
大多數台北咖啡圈的人，一定聽過Fika Fika Cafe，這家比起來像是台灣國家隊的店。因為在世界等級的2013北歐烘焙比賽中，從挪威奧斯陸手中贏得冠軍，這家店因此成為每個咖啡潮流咖都會來試試冠軍手藝的咖啡館。
Fika這個名字字來自瑞典「coffee
break」文化，意思是「喝杯咖啡休息一下」，像是英國的下午茶。瑞典人對於喝咖啡，熱情到特地為此創出新名詞「Fika」（據說是從Kaffe一字轉換而來），因此位於中山區的Fika Fika Café無疑是受到北歐的影響。
Fika Fika Café距離松江南京捷運站不到300公尺，從5號出口出來，沿著滿是辦公大樓的南京東路走，右轉進伊通街，看到巷子中間的公園，繼續走到底然後左轉，就會看到座落在公園旁的咖啡館。
有件事要先知道的就是，這家店的消費並不低，若想試試，建議錢包裡要有不少於400塊喝咖啡的錢，因為菜單裡值得一試的單品咖啡就要價380（在地）～550元（Morgan's Estate藝伎豆），店內使用的在地咖啡豆來自南投，「台灣的瑞士」，位於國家的中心，觀光客很流行來這裡造訪綿羊農場與欣賞山上的櫻花。
南投的單品咖啡是以雙倍濃縮呈現，「先冷後熱」，店員貼心地提醒，同時解釋給來自各地的客人聽。除了精品咖啡之外，還有以咖啡為底、滋味很好的餅乾、scone、cheese cake，與在地烘焙店所做的新鮮貝果，都是咖啡的好伴侶。無論是誰，被Fika Fika Café的好味道給黏住的人，都能夠買咖啡豆回去當伴手送朋友，或自己在家沖杯咖啡。
台北是個繽紛有趣的散步城市，有寬闊的人行道，乾淨街道走起來很舒適，天空沒有亂七八糟掛在天上的電線，更別說小販區有規劃的馬路，或是巷弄街道與各式各樣的社群，常常讓我們尋見充滿驚喜的設計、很潮的新店。特別是每個人一定要來看的，不管走在哪一區，都是咖啡與咖啡店，可能有上百家咖啡館遍佈台北。
台北的咖啡文化相當繁榮，幾乎每條路上都能找到精品咖啡館，咖啡社群也不只是文青，也有台北婆婆媽媽（居然是用潮州話的阿姨阿姑XD）過著慢活生活的家庭主婦團體，品嚐咖啡成為每天生活的常態。台灣的咖啡文化不只是潮流，而是繁盛到有專門的雜誌，從生產端的鑽研、更新咖啡圈經營的新訊以及各式各樣的咖啡賽事，到全世界新開的咖啡館。因此除了小籠包、臭豆腐、涮涮鍋、雪花冰、珍珠奶茶或是不容錯過的夜市小吃，到台北旅行不走進咖啡館，就等於沒來過台北。
在台北各個街區漫步探索，是相當容易又便宜的，你只需要記住兩個訣竅：地理方位，與一雙適合散步的好鞋。我們帶著ECCO Intrinsic Karma到台北街頭搜尋各區域最棒的咖啡館，就算你不是咖啡咖，但相信在台灣這樣一個有160-180天、幾乎半年都在下雨的國家，旅行時每天一區，把自己塞到一家咖啡館裡，讓你有雨天備案，準備好了，我們就出發吧！
ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น
ทำไมไต้หวันไม่ยอมอยู่ในอำนาจของประเทศจีน แต่กลับใกล้ชิดกับประเทศญี่ปุ่น
เมืองจีนในการปกครองกษัตริย์จีนแห่งราชวงศ์หมิงกับราชวงศ์ชิง ซึ่งเป็นรัฐกลางไม่ค่อยสนใจเกาะไต้หวัน เพราะไต้หวันอยู่ชายขอบ และเป็นแค่เกาะเล็กนิดเดียว ไต้หวันก็เลยตกอยู่ในสภาพนแบบอาณานิคมอยู่สองครั้ง โดยโดนชาวดัตช์ยึดครองในปี ค.ศ.1624-1662 และเป็นอาณานิคมของประเทศญี่ปุ่นในปี ค.ศ.1895-1945
中國在清朝與明朝期間，並不是太在意台灣，因為台灣地處邊陲，而且只是一個小島，台灣因而在西元1624-1662 及1895-1945 年兩度淪為荷蘭與日本的殖民地。
หากเปรียบเทียบกับประเทศฮอล์แลนด์ ยุคสมัยที่ญี่ปุ่นปกครองไม่เพียงมีระยะเวลานานกว่า แต่ยังก่อให้เกิดประวัติศาสตร์อันสับสนและซับซ้อน แม้ในปัจจุบันคนไต้หวันก็ยังได้รับอิทธิพลของวัฒนธรรมญี่ปุ่นมาโดยตลอด คนไต้หวันนิยมเรียนภาษาญี่ปุ่น ไปเที่ยวญี่ปุ่นอยู่เสมอ ชอบทานอาหารญี่ปุ่น และอื่นๆ อีกมากมาย
與荷蘭的殖民比起來，日治時代不只時間比較長，也造就了一段複雜且難以解釋的歷史，即使至今，台灣仍受到日本文化的長期影響，台灣人流行學日文，喜歡到日本玩，也愛吃日本菜。
นอกจากนั้น คนไต้หวันยังรู้สึกว่าเป็นพี่น้องกันกับชาวญี่ปุ่น หลังจากเกิดแผ่นดินไหวและคลื่นสึนามิในโทโฮคุเมื่อปี ค.ศ. 2011 แม้สภาพเศรษฐกิจของไต้หวันจะตกต่ำอยู่ก็ตาม แต่ยังระดมกำลังช่วยเหลือประเทศญี่ปุ่น ให้ฟื้นฟูจากภัยพิบัติที่รุนแรง โดยบริจาคเงินประมาณ 6200 ล้านบาท
除此之外，台灣人也覺得自己和日本人彷彿就是親人，在2011年的318大地震之後，雖然台灣自己的經濟前景也不佳，但仍募集62億捐款至日本，為了讓日本從災害重新站起來。
ครั้งที่แล้วฉันไปเที่ยวเมืองไทยมา 20 วัน ในการเดินทางครั้งนั้น ฉันอยากที่จะเดินทางซึมซับบรรยากาศไปเรื่อยๆ โดยไม่ยอมเป็นทาสของเวลาอีก
เพราะฉะนั้นนฉันจึงมีเวลาซาบซึ้งใจกับความงดงามของภาษาไทยโดยเฉพาะ ใช่แล้ว การเดินทางครั้งนี้มันช่วยกระตุ้นฉันได้เป็นอย่างดีไปด้วยการกระตุ้น ซึ่งทำให้ฉันยิ่งรับรู้ว่า ฉันชอบเรียนรู้เกี่ยวกับภาษาไทยเป็นชีวิตจิตใจ ทั้งนี้ ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมานั้น ภาษาไทยคือสิ่งที่ฉันตั้งธงไว้ในใจเสมอ
ดูเหมือนขับเคลื่อนด้วยความรู้สึกเหนือเหตุผล ฉันจะสังเกตกิริยาท่าทาง และการพูดจา และท่าทีของคนไทยอย่างละเอียดถี่ถ้วน นอกจากจะตระหนักและรู้ถึงแนวทางการดำเนินชีวิตของคนไทย และการคิดตามแบบวิธีไทย ยังทำให้ฉันไม่รู้สึกเสียใจที่ได้เคยทุ่มเทเวลาให้กับการเรียนภาษาไทยมากมาอีกด้วย
เพราะฉะนั้น ฉันไม่ใช่นักท่องเที่ยวแบบนั้นอีกแล้ว แค่ได้สัมผัสกลิ่นอายของประเทศไทยก็รู้สึกเพลิดเพลินใจเป็นอย่างมาก ฉันมักจะแสวงหาประสบการณ์อันแสนกว้างใหญ่และล้ำลึกในทุกๆ ช่วงนาที
เนื่องจากฉันสามารถอ่านภาษาไทยอันยากแสนยากได้ บางครั้งตัวอักษรไทยมันยังราวกับเสียงที่ดังกังวานขึ้นในใจ อันที่จริงประสบการณ์ที่พักที่เมืองไทยนั้นไม่ได้สมบูรณ์แบบนัก ฉันอาจจะหลงทางบ่อยๆ หรือเบื่อรถที่ติดมาก แต่ชีวิตจริงๆเป็นเช่นนั้น ซึ่งต้องอดเปรี้ยวไว้กินหวาน
（本篇非泰文使用者請慎入，因為會覺得無聊死了吧555）
學泰文後，我看曼谷這個城市的觀感也改變了。更好奇，而路上的泰文都叫我分心。只是，我以為自己在曼谷活力滿滿，可是半夜醒來，房間的燈亮著，竟連自己是什麼時候睡著的都忘了。感官在城市時放大，也需要更多能量去處理它，想想，不過週一我還在清邁，可是那時間竟然想著想著就遠了。
在清邁活動，出門前，我習慣先查好要去所在的泰文地名，比如想去換錢，在清邁的紅燈區 loi khro 路上，查了泰文後整個太驚喜，ลอยเคราะห์，好喜歡這兩個字，是行星之動，還是命運之飄浮未定。但，當然都是我自己在想，其實是神的名字啦，雖然 เคราะห์ 有運氣／惡運的意思，但這裡應該解為惡運，才得「去去惡運走」的意思。而該路上就有拜奉 พระลอยเคราะห์ 的佛寺，故得此名。
今天去看曼谷的MOCA（當代藝術博物館）看展，為 ธงชัย ศรีสุขประเสริฐ （Thongchai Srisukprasert）這個出身清邁得獎無數的藝術家目眩神迷，他作品之靈氣逼人，又帶著一點古靈精怪，怎麼說，館中作品水準不錯，但難免還是有一些匠氣的或是歌功頌德的，或是被傳統綁縛鬆不了身的，你看了就覺得，哦，一般般。但 ธงชัย 的作品有一種閉上眼睛還飄在眼前的穿透力，那是關於靈的一種，你知道有些東西是本質性的天份，強求不來的，這樣一想有點殘忍不是嗎。
但它還是在這個時空在這個界限被運用出來了，成為一個這個世界與那個世界的媒介，想像力是飛得很高的風箏，非常高遠也飄浮著。但它終究是有所本的，那是佛教的宇宙觀。我站在，寶藍光亮色澤的佛陀前（พระโพธิญาณ，查了字典說是佛教的啟示），你要說它很特別那沒有，可我眼睛離不開它，可它繁複寧靜，又帶著一點澄透的溫潤，讓我眉心竟有一點輕輕被搔著的感覺，甚至看了一輪展之後，我走下來，又再次走到它面前。而我被海洋靜靜盪著。我悄聲念著，trust me, it's paradise.
我一向愛吃，但即使泰國美食這麼多，這一回二十天的泰國行，卻使我開始練習吃得少一點。這是泰國人教我的事。
一天清早，我睡眼惺忪，走進老城民宿附近的泰式自助餐店（ร้านข้าวแกง）吃早飯，點了炒青菜及碎肉炒茄子跟一個筍絲排骨湯，結帳時竟然是102B，我嚇到都醒了，2B是冰塊，100B就是那些飯菜錢囉。長住泰國已久的友人說，像他含飲料有時甚至會吃到200B，因為我們用吃台灣自助餐的習性，會點到好幾個菜，其實泰國人通常只會點一到兩個菜，價格自然不會那麼貴。
我突然有一種被打醒的感覺，真的，大部分的泰國人吃得很簡單，一碟一飯一菜，就豐盛自足。
好的，我要大推這次我在曼谷後六天的住宿，Baan Dinso 2（Baan Dinso本館也是很有名的hostel，但價格比較高），位在民主紀念碑旁的鉛筆路上（這條路是五世皇時期蓋的），相當舒服，單人房潔白乾淨挑高也夠，可以選擇有view的面對民主紀念碑房，不過也會吵一點，雖然共用浴室，但每天都有底迪清掃好幾次，相當乾淨，而且基本上是男女分層，我住三樓，只有女用衛浴，住客都是女生，這樣一晚我當時是訂是610B，雖然聽說它早餐很不錯，但鉛筆路上走一下，過小運河處就有個早市，不管咖啡或是各種泰式傳統食物一應俱全，吃完再買點水果吃，在菜市場還可以買食物供僧，真的是很棒的地方。
最緊要的交通問題，以班次很多的公車來說好了，民主紀念碑有15號公車（票價6.5B）到MBK（約30min），或79路冷氣公車（票價13B）到四面佛，到勝利紀念碑或mochit的車就更多啦。要坐船就走一段或坐公車去碼頭。
*** 肯定是一種關於泰國的冷知識
曼谷河邊文創區 The Jam Factory，有著大樹庭院，書店，咖啡店與一間好餐廳 the Never Ending Summer，雖然菜色單價是略高了一些，不過環境真的很舒服，菜不只盛盤漂亮，味道也很好唷。我同時滿愛看他們臉書粉絲頁轉的關於餐廳的圖文，常常都可以學到一些關於食物的單字。不過暫時還沒打算要寫這家餐廳，而是看到泰國鯖魚的照片，讓我想起之前很想分享的泰國冷知識。
市場上幾乎都有的泰國歪脖魚，屬於泰式鯖魚 ปลาทู，或煎或炸或醃漬，在泰國料理中非常容易看得到，因為容易腐壞，一開始就會經過煮熟處理（把脖子折斷，放進竹簍裡燙過鹽水，所以脖子的角度很奇怪555），再於市場上以竹簍為單位販售。
古早時候，由於泰國經濟不豐，能吃得起肉類的人比較少，價廉物美的鯖魚就是很重要的蛋白質來源。前一陣子，在看泰文老師很推薦的泰國知名的作家 คึกฤทธิ์ ปราโมช Kukrit Pramo（有皇室背景，祖父是二世皇的兒子，曾是泰國總理）寫的雜文時讀到，這鯖魚曾是形同石油之於世界經濟一樣，之於泰國是很重要的經濟指標呢。
